(C 370/21), w sytuacji gdy w jednej i tej samej umowie przewidziano kolejne dostawy towarów lub kolejne świadczenia usług, mające charakter okresowy, przy czym zapłata za każdą z tych dostaw lub za każde z tych świadczeń powinna nastąpić w określonym terminie, minimalna stała kwota 40 euro stanowiąca przysługującą Zapłata kontrahentowi zgodnie z przepisami. Zapłata kontrahentowi zgodnie z przepisami stała się trudniejsza ze względu na nowe przepisy w PIT, CIT i VAT, które weszły w kolejnych zmianach w 2019 i 2020 roku. Teraz, aby być pewnym, że nie spotkają go żadne sankcje przedsiębiorca musi pamiętać, żeby już przed dokonaniem zapłaty Powstała w ten sposób różnica kursowa jest uwzględniana tylko dla celów bilansowych. UZASADNIENIE. Różnice kursowe są efektem zmian kursów walut, jakie mają miejsce między dniem wystawienia faktury a dniem zapłaty. Dla celów podatkowych różnice kursowe powstaną, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki: przychody Bankomania. Finanse. Firma. Kultura i nauka. Wydarzenia. Sport. PKO Bieg Charytatywny. około 3 min czytania. Aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie, Internetowe serwisy informacyjne PKO Banku Polskiego wykorzystują pliki cookies zapisywane w pamięci przeglądarki. Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 1 (1044) z dnia 1.01.2020. Spółka z o.o. w lipcu 2019 r. kupiła towar od kontrahenta zagranicznego i tym samym miesiącu jego wartość zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Wartość transakcji przekroczyła 15.000 zł. Zapłaty za ten towar spółka dokonała gotówką W związku z powyższym powstały wątpliwości czy w przypadku zapłaty w złotówkach za usługę, której cena została wyrażona w walucie obcej powstaną podatkowe różnice kursowe. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wydając interpretację indywidualną z dnia 28 grudnia 2016 r. (2461-IBPB-1-3.4510.1053.2016.1.AB) uznał stanowisko J6MtPOx. podatki W przypadku, gdy należność za fakturę została ustalona w umowie w walucie obcej i zapłata za tę fakturę również została dokonana w walucie obcej, to powstałe różnice, wynikające z różnych kursów waluty obcej, będą mogły stanowić podatkowe różnice kursowe. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, iż jednocześnie na fakturze wykazano kwotę należności w złotych. Spółka z wystawia faktury, na rzecz kontrahentów krajowych, w dwóch walutach: w euro i w złotych. Czy w przypadku, gdy zgodnie z umową, kontrahent dokona zapłaty w euro, spółka powinna rozpoznać na rozrachunkach podatkowe różnice kursowe? Kwestię ustalania różnic kursowych tzw. metodą podatkową reguluje art. 15a ustawy o PDOP. Z przepisu tego wynika, że jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP: jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia - powstają dodatnie różnice kursowe stanowiące przychody podatkowe, jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia - powstają ujemne różnice kursowe stanowiące koszty podatkowe. Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 12 ust. 2 ww. ustawy). Zgodnie z przyjętą praktyką, aby powstały różnice kursowe, muszą wystąpić łącznie dwa elementy: określenie na fakturze należności/zobowiązania w walucie obcej, otrzymanie faktycznej zapłaty/uregulowanie zobowiązania w walucie obcej. Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 30 maja 2019 r., nr w której czytamy: "(...) z różnicami kursowymi w znaczeniu podatkowym (tj. określanym w updop) mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie spełnione są następujące przesłanki: należność (przychód) lub zobowiązanie (koszt uzyskania przychodów) są wyrażone w walucie obcej; uregulowanie (realizacja) zobowiązania lub otrzymanie należności następuje również w walucie obcej; między dniem powstania zobowiązania i należności a dniem spłaty tego zobowiązania lub otrzymania należności wystąpiła różnica w kursie waluty. (...) nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej, a uregulowanie następuje w polskich złotych lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w polskich złotych, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej. Tym samym, nie wszystkie różnice kursowe - w wymiarze ekonomicznym - ustalane dla celów rachunkowych i traktowane odpowiednio jako koszt/przychód finansowy w rachunku wyników, uznawane są przez prawo podatkowe za różnice kursowe (...)." Należy mieć na uwadze, że to, w jakiej walucie określona jest należność, powinno wynikać z zawartej między stronami umowy. Jeśli zatem w sytuacji, o której mowa w pytaniu, kwota należna do zapłaty została ustalona w umowie w walucie obcej, to dokonanie przez kontrahenta zapłaty w walucie obcej może skutkować powstaniem podatkowych różnic kursowych, stanowiących odpowiednio przychody lub koszty podatkowe, mimo że faktura została wystawiona w dwóch walutach. Podobnie wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lutego 2019 r., nr w której czytamy: "(...) jeżeli należność za dostawę została określona w walucie obcej i jednocześnie w tej walucie kontrahent dokonał płatności, to niezależnie od tego, że jednocześnie na fakturze wskazał tę kwotę w polskich złotych, po stronie Spółki mogą powstać ujemne/dodatnie różnice kursowe do rozliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych. (...)" Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych Nr 35 z dnia 2019-12-10 GOFIN podpowiada Odpowiedź: faktura może zawierać kwoty wyrażone zarówno w euro, jak w zł (w przypadku VAT jest to obowiązek), jednak aby mówić o różnicach kursowych, przychód powinien być wyraźnie wyrażony w walucie obcej. W omawianym przypadku kwota "do zapłaty" powinna być w fakturze wyrażona w powstania różnic kursowych jest, aby zarówno należność, jak i zapłata były wyrażona w zł; w innym przypadku dochodzi do powstania nadpłaty lub zapłaty w zł na konto walutowe spowodowało zapewne, iż bank dokonał przewalutowania otrzymanej wpłaty na euro - a w takim przypadku należy zaksięgować zarówno zapłatę należności (w zł), jak i zakup euro od banku. Uzasadnienie: ustawy o podatkach dochodowych posługują się określeniem "przychody w walutach obcych" oraz "przychód należny wyrażony w walucie obcej". Podobnie art. 30 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) mówi o składnikach aktywów i operacjach gospodarczych "wyrażonych w walutach obcych". Jeżeli kwota "do zapłaty" zawarta w fakturze została wyrażona w walucie obcej, można moim zdaniem uznać, iż mamy do czynienia z przychodem wyrażonym w walucie obcej - a zatem przy rozliczaniu zapłaty powstaną różnice kursowe. Fakt, iż faktura jest "dwuwalutowa" - zawiera wyliczenie poszczególnych składników w zł - nie powoduje, iż nie mamy do czynienia z należnością (przychodem) wyrażonym w walucie. Szczegółowe zasady wystawiania faktur i dane, które powinny zawierać, określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), które w § 5 ust. 7 stanowi, że kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty na fakturze mogą zatem (a w przypadku VAT nawet muszą) być wyrażone w dwu walutach: euro i zł. Decydująca powinna tu być umowa między podmiotami, która określa, w jakiej walucie dokonywana jest może budzić natomiast fakt, iż kwota w walucie jest zawarta w fakturze jedynie "w notatce". Podatnik naraża się w takim przypadku na ryzyko, iż faktura zostanie uznana za wystawioną w zł - a w takim przypadku przy otrzymaniu zapłaty nie powstaną różnice kursowe, lecz wystąpi nadpłata lub sposób wystawienia faktury spowodował zapewne, iż tak samo uznał jeden z kontrahentów, dokonując zapłaty w zł. W tym przypadku nie ma mowy o powstaniu różnic kursowych. Jeśli otrzymana kwota różni się od kwoty należności wynikającej z faktury, różnica stanowi nadpłatę lub niedopłatę. Aby uniknąć ryzyka i wątpliwości, należy wyraźnie określić w fakturze, iż kwota "do zapłaty" to kwota w od kontrahenta płatności w zł na konto walutowe spowodowało zapewne "przewalutowanie" tej kwoty przez bank - a zatem odkupienie złotówek i sprzedaż euro. W takim przypadku zapłatę za należność należy zaksięgować w kwocie wynikające z przelewu kontrahenta, zaś jako drugą operację zaksięgować zakup euro od banku (po faktycznie zastosowanym przez bank kursie). Od 1 listopada 2019 r. ustawodawca wprowadził obowiązkowy split payment dla niektórych branż. Wielu podatników nadal nie wie, w jakich okolicznościach muszą stosować mechanizm podzielonej płatności. W wielu przypadkach wolą oni zapłacić metodą podzielonej płatności, aby nie narazić się na sankcje. Obowiązkowy split payment a faktury walutowe - czy również ma zastosowanie?Split payment – czy jest obowiązkowy?W myśl art. 108a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 Ustawy Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej że zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. Przy tym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji. Przykład prowadzący warsztat samochodowy zakupił 10 lipca 2021 r. części samochodowe. Wartość zakupu wyniosła 18 000 zł. Podatnik otrzymał fakturę bez żadnej adnotacji. Czy powinien on powyższą fakturę zapłacić mechanizmem podzielonej płatności?Tak, w tym przypadku podatnik powinien dokonać płatności za pomocą mechanizmu podzielonej płatności. Części samochodowe znajdują się w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Co istotne, w tym przypadku wartość sprzedaży przekroczyła kwoty 15 000 zł. Brak adnotacji o konieczności zapłaty za pomocą MPP nie wpływa w żaden sposób na konieczność zapłaty zgodnie z powyższymi prowadzący serwis komputerowy zakupił w hurtowni dyski SSD. Wartość zakupu wyniosła 3560 zł. Podatnik otrzymał fakturę z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności”. Hurtownik tłumaczy, że jego księgowa twierdzi, że musi on na każdej fakturze umieszczać powyższą adnotację ze względu na rodzaj sprzedawanych towarów (znajdujących się w załączniku nr 15). Czy w takiej sytuacji kupujący musi dokonać zapłaty za pomocą mechanizm podzielonej płatności?W tym przypadku podatnik nie ma obowiązku zapłaty za pomocą mechanizmu podzielonej płatności, mimo że na fakturze znajduje się adnotacja „mechanizm podzielonej płatności”.Transakcje dotyczące towarów lub usług spoza załącznika nr 15 albo opiewające na kwoty mniejsze niż 15 000 zł, nie są objęte obowiązkowym split split payment a faktury walutowe - zapłataSplit payment odnosi się wyłącznie transakcji krajowych. Tym samym mechanizm podzielonej płatności nie dotyczy transakcji dokonywanych z kontrahentami z zagranicy. W wielu jednak przypadkach polskie podmioty są częścią międzynarodowych grup bądź z nimi współpracują. W takich sytuacjach krajowi podatnicy są obowiązani stosować do wszystkich transakcji rozliczenia w walutach jest podwykonawcą robót budowlanych dla międzynarodowego koncernu budowlanego. Z podpisanej umowy wynika, że wszelkie transakcje dokonywane pomiędzy stronami umowy będą rozliczane w euro. Powyższe ustalenia dotyczą zarówno transakcji krajowych, jak i zagranicznych. Podatnik zastanawia się, jak rozliczać faktury objęte obowiązkowym split przypadku transakcji zagranicznych przedsiębiorca nie ma obowiązku rozliczania faktur za pomocą mechanizmu podzielonej wykonuje jednak również czynności wykonywane na budowach w Polsce. W takiej sytuacji, mimo że faktura jest w walucie, musi on dokonać płatności za pomocą split payment. Podsumowując, możemy umówić się z kontrahentem na rozliczenia w walucie obcej, jednak w sytuacji, w której przedmiotem transakcji są towary z załącznika nr 15 do ustawy o VAT, podatek musi być zapłacony w złotówkach z użyciem komunikatu przelewu. Inny sposób zapłaty naraża przedsiębiorcę na praktyce podatnicy zastanawiają się, jak dokonać płatności za faktury wyrażone w walucie otrzymał fakturę na kwotę 18 000 euro za usługi budowlane wykonane w Polsce. Jak w praktyce dokonać płatności?W tym przypadku zapłata wartości netto wynikającej z faktury może być dokonana w dowolny sposób np. na rachunek walutowy. Natomiast zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku VAT wynikającej z otrzymanej faktury musi być dokonana na rachunek VAT. W sytuacji faktury wystawionej w walucie obcej VAT musi zostać zapłacony w złotówkach z użyciem komunikatu przelewu. W praktyce musimy dokonać dwóch przelewów: jeden na rachunek walutowy, drugi na rachunek split payment – faktury w waluciePodatnicy obowiązani do stosowania obowiązkowego split payment muszą się liczyć z sankcjami. Zgodnie z przepisem art. 108a ust. 7 ustawy o VAT w razie stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 108a ust 1 a tj. z pominięciem split payment, organ podatkowy ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w ustawie w załączniku nr 15. wykazane w fakturze, której dotyczy otrzymał fakturę w walucie obcej za usługi budowlane. Usługa została wykonana w kraju przez podatnika podatku VAT. Kwota na fakturze wynosi 60 000 euro. Podatnik uznał, że skoro faktura jest w euro, to nie musi on dokonać płatności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej takiej sytuacji organ podatkowy może nałożyć na podatnika sankcję. Fakt, że faktura jest w euro, nie ma tutaj żadnego sankcji podatnik może uniknąć w przypadku, gdy dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem art. 108a ust. 1a ustawy o podatnicy muszą zwracać szczególną uwagę w przypadku otrzymywania faktur w walutach obcych. Przede wszystkim muszą dokonać sprawdzenia, czy są obowiązani do stosowania mechanizmu podzielonej płatności. Co istotne, faktury w walutach nie uchronią podatników przed koniecznością stosowania split payment. Split payment w systemie systemie w łatwy sposób możesz pilnować płatności w split payment, dzięki oznaczaniu jej przy księgowaniu. W tym celu otrzymaną fakturę zakupu objętą mechanizmem podzielonej płatności ujmuje się schematem: WYDATKI » KSIĘGOWANIE » DODAJ » FAKTURA VAT. W oknie które się otworzy uzupełniamy dane zgodnie z fakturą oraz wybieramy właściwy rodzaj wydatku. W podzakładce IMPORT Z ZAGRANICY I INNE ZAAWANSOWANE zaznaczamy opcję PODZIELONA zapisaniu faktury pojawi się przy niej ikona dolara informująca o split payment:Dodatkowo możliwe jest filtrowanie wydatków z oznaczoną metodą płatności za pomocą filtra STAN PŁATNOŚCI - PODZIELONA w zakładce WYDATKI » KSIĘGOWANIE możliwe jest wygenerowanie pliku z płatnością split payment, który można eksportować do banku. W tym celu należy oznaczyć wydatki, które mają zostać opłacone w split payment i skorzystać z opcji EKSPORT DO BANKU » SPLIT informacji w temacie split payment w systemie znajduje się w artykułach pomocy:Split payment - jak ująć fakturę z adnotacją i dokonać przelewu w systemie wfirma?Faktura z adnotacją mechanizm podzielonej płatności - jak wystawić? Z powodu internacjonalizacji obrotu gospodarczego zdarza się, że strony danej umowy postanawiają, że zapłata za wykonanie jakiejś usługi zostanie wyrażona w innej walucie niż polski złoty. W związku z tym, pojawiają się następujące problemy: czy strony mogą przewidzieć obowiązek zapłaty wyrażony w innej walucie niż złoty polski, czy polski sąd może nakazać zapłatę w tej obcej walucie, jakie są charakterystyczne cechy zobowiązań wyrażonych w walucie powyżej przedstawione aspekty, porusza art. 358 kodeksu cywilnego oraz orzecznictwo i doktryna. Przed zmianą przepisów kodeksu cywilnego, która weszła w życie w dniu 24 stycznia 2009 r., co do zasady wszystkie zobowiązania pieniężne na obszarze Polski mogły być wyrażone jedynie w pieniądzu polskim (z zastrzeżeniem istotnych wyjątków wynikających z Prawa dewizowego oraz z zastrzeżeniem możliwości dokonania spłaty w walucie obcej). Obecnie, jeśli chodzi o zobowiązania powstałe po 24 stycznia 2009 r. i istniejące w tej dacie zobowiązania trwałe, istnieje możliwość wyrażania zobowiązań bezpośrednio w walucie obcej. Oznacza to również, że wierzyciel może złożyć pozew, w którym domagać się może uiszczenia zapłaty w obcej walucie, a sąd, w przypadku uznania tych roszczeń za zasadne, powinien zasądzić zapłatę właśnie w walucie obcej, bez przeliczania jej na złote polskie. W przypadku, jeśli powód będzie domagał się zapłaty w obcej walucie, to sąd, jeśli przeliczy kwotę żądania na walutę polską dopuści się naruszenia art. 321 § 1 kodeksu postępowania cywilnego. W kolejnym etapie procedowania, w postępowaniu egzekucyjnym, zgodnie z art. 783 § 1 zd. 2 sąd powinien nadać klauzulę wykonalności orzeczeniu, w którym zasądza należność w walucie obcej, z zobowiązaniem komornika do przeliczenia tej kwoty na walutę polską według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez NBP na dzień wypłaty wierzycielowi danej kwoty (albo sporządzenia planu podziału).Aktualnie, jeśli suma pieniężna zobowiązania jest wyrażona w walucie obcej, to dłużnik nie ma obowiązku spełniania świadczenia w tej walucie. Dłużnik mógłby zwolnić się również z zobowiązania, jeśli spłaciłby swój dług w walucie polskiej, zachowując ekwiwalentność zapłaty po przeliczeniu waluty obcej na złotówki. W takim przypadku wierzyciel nie mógłby sprzeciwić się przyjęciu tak wyliczonej sumie pieniędzy przekazanych w polskiej walucie. Wybór waluty, w której dłużnik spłaci zobowiązanie, należy zatem, co do zasady, do dłużnika. Odmiennie jednak, jeśli strony zastrzegłyby w umowie, że zobowiązanie może być wykonane tylko w walucie obcej, to po stronie dłużnika nie ma możliwości zwolnienia się z tego obowiązku poprzez zapłatę w walucie polskiej (tzw. klauzula efektywnej waluty).Art. 358 § 2 wskazuje na sposób obliczenia należności wynikający z wyrażenia zobowiązania w walucie obcej, w przypadku woli dokonania przeliczenia waluty obcej na walutę polską. Co do zasady, wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowego Banku Polskiego z dnia wymagalności roszczenia. Strony czynności prawnej mogą jednak ustalić inny termin lub inny sposób wyliczania należności, w szczególności mogą wskazać, iż kursem będącym podstawą wyliczenia należności będzie kurs z określonego dnia lub strony samodzielnie określą wartość stosunku waluty obcej do waluty polskiej, bez względu na późniejsze zmiany w relacji kursowej (np. 4 zł : 1 euro). W przypadku jeśli jednak dłużnik nie zapłaci zobowiązania w terminie, to kurs przeliczeniowy można ustalić na dzień dokonania zapłaty przez dłużnika. Wyboru w tym zakresie może dokonać wierzyciel, wskazując z reguły na korzystniejszy dla siebie przelicznik walutowy. Ponadto, zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi zobowiązań pieniężnych, jeśli po stronie dłużnika wystąpi zwłoka z wykonaniem zobowiązania, wierzyciel będzie mógł doliczyć do zobowiązania głównego odsetki w walucie obcej, w której wyrażono adwokat Marcin Moj oraz adwokat Marcin HołówkaFoto dzięki uprzejmości Stuart Miles / wpisu Faktura VAT w EURO (walucie obcej) – jak dochodzić zapłaty Przedsiębiorcy zajmujący się handlem lub świadczeniem usług transgranicznych często w rozliczeniach zobowiązani są do wystawiania faktur VAT w walutach obcych. W naszej praktyce z problemem tym spotykamy się najczęściej przy współpracy z firmami transportowymi, które rozliczają się w EURO, nawet wtedy, gdy zarówno przewoźnik, jak i spedytor mają swoje siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zagadnienie nie nastręcza większych problemów dopóty, dopóki po wystawieniu faktury następuje zapłata na konto walutowe. Jeżeli jednak kontrahent popada w opóźnienie lub też w ogóle nie płaci, zaczynają pojawiać się pierwsze pytania związane np. z różnicami kursowymi. Kiedy zaś nie ma już wyjścia i konieczne jest podjęcie działań windykacyjnych stajecie Państwo przed problemem wyboru waluty, w jakiej sporządzić wezwanie do zapłaty lub pozew. Osoby samodzielnie poszukujące odpowiedzi zwykle odnajdują art. 358 Kodeksu cywilnego, który niestety zredagowano w mylący sposób. Błąd zaś może okazać się bolesny do tego stopnia, że mimo posiadania racji sprawa zostanie przegrana z kretesem. Przywołany przepis brzmi w następujący sposób: „Jeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej.” „Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonywana.” Sposób redakcji art. 358 Kodeksu cywilnego sugeruje, że w przypadku opóźnienia dłużnika wierzycielowi przysługuje prawo wyboru waluty, w jakiej spełnione zostanie świadczenie. Takie rozumienie powyższego przepisu jest jednak błędne, ponieważ wybór waluty należy zawsze do dłużnika, a wierzycielowi przysługiwać może jedynie prawo wyboru kursu, po jakim przeliczona zostanie waluta obca na PLN. Przenosząc powyższe na grunt konkretnego przypadku musimy zatem wyjaśnić, że: jeżeli faktura VAT wystawiona została w EURO, to dłużnikowi przysługuje prawo wyboru, czy dokonana zapłaty w tej właśnie walucie, czy też w złotówkach. jeżeli dłużnik oświadczył, że zamierza zapłacić w złotówkach, to wierzyciel jest tym wyborem związany. jeżeli po złożeniu oświadczenia o wyborze waluty polskiej dłużnik popada w opóźnienie, wierzyciel może jedynie domagać się zapłaty wg kursu obowiązującego w dniu, którym zapłata jest dokonywana. W braku takiego żądania dłużnik musi zapłacić po kursie obowiązującym w dniu wymagalności roszczenia. Podsumowując, w przypadku faktury w walucie obcej wierzycielowi nigdy nie przysługuje prawo żądania, aby dłużnik dokonał zapłaty w złotówkach. Jeżeli jednak dłużnik sam zdecyduje się zapłacić w PLN, wierzyciel może żądać, aby zapłata dokonana została wg kursu obowiązującego w dniu płatności. Na zakończenie przestroga. Jeżeli pomimo wystawienia faktury w walucie obcej, dokonacie Państwo samodzielnego przeliczenia tej kwoty na złotówki, a następnie skierujecie pozew do sądu, sprawa zostanie przegrana. Dłużnik będzie mógł bowiem zarzucić, że nie jest zobowiązany do zapłaty w złotówkach, skoro wcześniej nie dokonywał wyboru waluty w jakiej chce uregulować swój dług. O zasadzie działania art. 358 Kodeksu cywilnego boleśnie przekonał się wierzyciel, który postanowił wybrać walutę za dłużnika. Oddalając powództwo Sąd wypowiedział się w następujący sposób: „Powyższa regulacja wskazuje jednoznacznie, że prawo wyboru waluty ma jedynie dłużnik, a zatem wierzyciel nie może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej. Z kolei w wypadku, gdy dłużnik nie wykonuje zobowiązania wyrażonego w walucie obcej i pozostaje w zwłoce, jak wskazał Sąd Najwyższy, art. 358 § 2 zd. 2 należy interpretować w ten sposób, że w wypadku zwłoki dłużnika w spełnienia świadczenia w wykonaniu zobowiązania, którego przedmiotem jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej wierzyciel ma prawo wyboru kursu, według którego jest określana wartość waluty obcej, ale tylko w sytuacji, gdy dłużnik dokona wyboru waluty polskiej.” – por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi, z dnia 15 marca 2016 r. sygn. akt: I ACa 100/16.

zobowiązanie w pln zapłata w euro